Siedmiomilowe szczewiki

Kolejny wierszyk J.Brzechwy przetłumaczony po naszymu

Pojechoł Michoł do Czynstochowy,
Kupiył szczewiki siedmiomilowe.

Co stanie nogom - siedym mil piźnie,
Michoł szczewiki mioł taki dziwne.

Szoł cały dumny i chwolił Boga,
Że mo szczewiki taki na nogach.

Za sztwierć godziny był we Warszawie:
"Tukej - se myśli - trocha zabawia!"

Baba zaglondo - sie rozpłakała:
"Już niy dogonia tego Michała."

Dziecka go yno ze cugym goniom,
A on je w Kutnie, już zaś we Błoniu.

Wybroł się Michoł z babom do kina,
dyś on zaszłapoł do Radzymina.

Chcioł starszo cera odwiydzić w mieście,
Adres - pamiyntoł - Złoto 30.

Poszoł on piechty, bo było blisko,
Trefiył na Złoto, ale w Grodzisku.

Roz sie ugodoł ze szwigrym w rynku,
Niż sie skapowoł - był w Ciychocinku.

Polecioł nazod, myśloł, że zdonży,
I tak zalecioł na rynek... w Łomży.

Chcioł do Warszawy wrocić sie wreszcie.
Ale co chwila był w inkszym mieście:

W Kelcach, w Kaliszu, w Płocku, w Szczecinie
I w Skerniewicach, i w Koszalinie.

Niy mog utrefić! Kole Opoczna
Padoł se w końcu: "Tukej odpoczna!"

Siod i zaglondo cały już dziki,
na siedmiomilowe swoji szczewiki,

Symnył ich w nerwach, do wody wciepoł
I po bosoku dudom polecioł.

autor

stan09

Napisany: 2006-09-11 Dodano: 2006-09-12 09:06:05

Ten wiersz przeczytano 1235 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie