Siedząc na ławce w parku

Siedząc na ławce w parku

Obserwować można dziewczynkę
W sukience w żółte i czerwone kwiatki,
Która znalazłszy na ziemi karteczkę
Czyta ją po cichu, a uśmiech jej powoli
Zachodzi za trzęsący się ze wzruszenia podbródek.

Dziewczynka rzuca kartkę na chodnik
I ze łzami w oczach
Tuląc misia do piersi w naiwnej nadziei
Ochrony przed złem świata

Ucieka.

Kartka rzucona przeze mnie zawierała tekst
Niecodzienny:
„smutne jest czekanie żuka gnojarza na śmierć
tuż po tym, jak nieostrożnie przewrócił się na plecy
słońce pali mu źrenice
chitynowa skorupka topi się na wrzącym betonie”.

autor

Tomasz Sadok

Dodano: 2006-10-23 10:37:53

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie