Siedzę przy oknie
Siedzę przy oknie i patrzę w dal
a oczy łzawią - serce nie stal
tak mocno pragnę , ile mam sił
a bym przez chwilę choć z tobą był
te czarne chmury rozpędził wiatr,
oddał marzenia puścił spod krat,
by przyszła rankiem jak promyk słońca,
bo nasza miłość jest tak gorąca,
liśćmi mokrymi usłana droga
ciężko więc stąpie po śliskim noga.
może nadejdzie ten ciepły wiatr,
osuszy drogę , choć serce skradł.
mało wciąż widać , szyby we łzach .
nie wiem czy trafisz , a w duszy strach.
a jak nie przyjdzie , co biedny zrobię
i jaką później obiorę drogę ?
autor
kuba-winetu
Dodano: 2018-11-28 12:43:38
Ten wiersz przeczytano 843 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
wyjątkowo oddana tęsknota...pozdrawiam
Bardzo ładnie o miłości,trochę tęsknoty.Pozdrawiam.
Bardzo mi miło . Dzięki za komentarze . Pozdrawiam
serdecznie .
Bardzo ciekawa treść,moje klimaty,pozdrawiam ciepło :)
Podoba się...bardzo!
Witaj Kuba.
Wiersz o Miłości,a jeśli jest Miłość, to jest i
tęsknota, to są takie dwie siostry, nierozłączki.:)
Wiersz wymaga korekty stylistycznej, co nadmienili
już, moi, poprzednicy.
Pozdrawiam serdecznie.
ładnie...
Tęsknota za kobietą jest wskaźnikiem miłości.
Nie siedziałbym przy oknie Kubo, ale zabrałbym się do
sprzątania. Pomyśl tylko, jak ucieszyłaby się żona,
gdyby np. kuchnia była posprzątana.
Wiersz mi się podoba, choć daleki jest od perfekcji.
Zapraszam do rewizyty.
Myśli ciekawe, troszkę błędów już wskazanych we
wcześniejszych komentarzach,
pozdrawiam
Witaj Wal2 , zasugerowałem się zdjęciem , moje jest
prawdziwe . Jako emeryt też działam , jeżdżę po
świecie moje filmy na YT kuba5102 . Dzięki za
komentarz . Pozdrawiam zdrówka życzę .
Witaj Kuba, nie jesteś samotny w patrzeniu na naturę
kalendarz przez okno i ja jako małolat, 93 kalendarzy
wyrzuciłem do kosza, może 94 będzie łaskawszy i pomoże
mi
w niepełno sprawności i samotności, ale nie mogę
narzekać, raczej dziękować Panu Bogu, że chodzę z
laską i czynnie działać społecznie jak przez całe
życie i cieszyć się
dobrą opinią społeczną, przyjaciółmi z Beja, oraz
Facebooku. Pozdrawiam
Dzięki za komentarze. Takie czasem myśli przyganiają
wspomnienia .Pozdrawiam serdecznie
Piękna, wprost urocza tęsknota na miłością. Pozdrawiam
milutko.
Jesienny wiatr pełen wątpliwości sieje dylematy w
obliczu miłości ale już w przedwiośnie optymizm
urośnie... tęsny pełen nadziei wiersz, pozrawiam
Dziś ludzie częściej siedzą i patrzą w elektronikę.
Jeżeli już w okno to w windows. Kiedyś to jednak
częściej opierali się o parapety, albo odsuwali
firanki, pozdrawiam :)