Sieje się jesień

Złotymi liśćmi sieje się jesień
W gronach jarzębin ,w głogu dojrzewa
Poranki smętne skąpane w ciszy
białą mgłą z dzbana chłodu oblewa

Codziennie szybciej dzień kończy zmierzchem
Pastelem ciepłym pejzaż maluje
Brzemienna smutkiem, więc płacze deszczem
gdy ptak ostatni stąd odlatuje

Czarną połacią pól zaoranych
krajobraz barwny w ramy ujmuje
Suszone kwiaty w wazony w dzbany
wkłada i dymem z liści się snuje


Ciężkich chryzantem podnosi głowy
w ogrodzie , świecąc nimi złociście
gdy do drzwi puka październik płowy
wiatrem po parku goni wciąż liście


Noce tak rześkie jak szklanka wody
co w upał ciału wytchnienie niesie
dni pełne krasy barwnej urody
niech trwa najdłużej ta złota jesień

autor

MikaRouz

Napisany: 2011-09-23 Dodano: 2011-09-23 14:29:20

Ten wiersz przeczytano 871 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie