SIERONIOWY DZIEŃ

Budzą mnie poranne niewyspane promienie słońca
Przytulają mnie jak motyle kruchości trwające w wieczności
Budzi mnie poranny cętkowany cień w odblaskach niewiernych
Kropel rosy zmieniających kształt jak wydmy z kruchami piasku
Budzi mnie szelest liści delikatnych jak wygladzona sukienka
Letniej baletnicy szukającej namiętnej nuty w rytmicznym wietrze
Budzi mnie leniwy uśmiech gorzki jak skórka pomarańczy gdy
W zaułkach wspomnień szukam słów mieszkających w tulipanach
Budzi mnie nowa poranna szansa zagrania w szczęście bez granicy
Myśli i nawyku gdy otwieram okno patrząc w dal
Pijąc pranną kawę....

autor

tomekpietruszewski

Napisany: 2012-04-19 Dodano: 2012-08-04 20:58:49

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie