silentium

Brak mi słów,by wyrazić zachwyt Twoim wierszem
Małgosiu.Przepięknie napisany, urzekające wersy, z
pokorą chylę czoła przed Twoją
twórczością,serdeczności :)

Witam Elu, Czarku, Grażynko :)
Dziękuję za pozdrowienia i komentarze.
Ja również ślę Wam moc serdeczności :)

Temat smutny, ale wiersz piękny, pozdrawiam serdecznie
Małgosiu,
życzę miłego nadchodzącego tygodnia.

Bardzo jesiennie odbiera mi się ten wiersz.
pozdrawiam serdecznie

Piękny wiersz z powiewem smutku. Pozdrawiam ciepło
Gosiu :)

Dziękuję Marku, miło mi, że zajrzałeś :)
Pozdrawiam :)

Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą naszego
życia, które niestety jest bardzo ulotne.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek

Bożeno, Promyczku - dziękuję za Wasze odwiedziny.
Pozdrawiam serdecznie :)

Witaj Małgosiu.
Piękny, ujmujący, nostalgiczny przekaz wiersza,
Pozdrawiam serdecznie i dobrych myśli.:)

Piękny wiersz, rozrywający serce. Rozumiem doskonale
jak ciężko przelać słowa na papier gdy ma się problemy
zdrowotne.Pozdrawiam gorąco:)))❤️

Też jej nie lubię, ale taki mam teraz nastrój i nic na
to nie poradzę :(
Pozdrawiam Krzychu i dziękuję :)

Witaj Małgosiu:)

Nie ukrywam że dla mnie to nie jest ulubiona tematyka
niemniej trzeba przyznać że czasami potrzeba
przeczytania wiersza jest silniejsza:)
Życzę by było wszystko dobrze Małgosiu:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Alinko doceniam i dziękuję.
Przytulam i niemal czuję Twoją obecność...

Loko, Ryszardzie - dziękuję za wizytę i ślę moc
serdeczności :)

Małgosiu, w całym smutku Twojej poezji
ściele się niepewność ciszy, jej wymiaru. Pamięci w
później.

Jeszcze nie teraz, dziś dopowiem.
I to, że przyszłam, żeby chociaż trochę z Tobą.