Siostro naturo
Czy zmartwychwstajesz żyć od nowa
Czy rodzisz się jak małe dziecię
Z rozsianych nasion w bożym świecie
Z korzeni ziemi żyć gotowa
Mądra naturo niepojęta
Jak człowiek błądzisz w przemijaniu
Mała nasionkiem wielka w trwaniu
Rozkwitasz sensu życia puentą
Pięknością kwiatu wabisz oko
Słońcem i deszczem wypieszczona
Krótko ..... jak miłość trwasz szalona
Co wpada w serce za głęboko
A kiedy piękno twoje mija
Wydajesz owoc ku przetrwaniu
Mądra naturo jesteś panią
Wątku co z czasem się przewija
A kiedy owoc twój dojrzeje
Tracisz urody swej powaby
Jak człowiek co starością słaby
Przemijasz kończąc życia dzieje
Powracasz w ziemię w swej nicości
Skąd życie dały ci korzenie
Zostawiasz światu swe nasienie
By się odrodzić znów w młodości
Naturo..... siostro ukochana
Czy dla człowieka ty istniejesz
Jak on się rodzisz .....i martwiejesz
Jednaka dola jest nam dana
Giniesz też młodo podeptana Od mrozu w kwiecie wieku ścięta A nawet w pączku jak dziecięta Dotknie cię losu ręka znana
julka56
Komentarze (12)
Szkoda ,ze odeszliśmy tak daleko od natury ,bylibyśmy
bardziej szczęśliwi,jak zwykle masz mądre
spostrzeżenia,piszesz z serca,zrozumiale:)
A czy to tylko o naturę chodzi? :-)
Piekny wiersz napisany wprawna reka, piekny temat i
trafne porownania.
Zamknięty cykl przyrody i życia człowieka, który też
się odradza w swoich latoroślach. Powiało filozofią ,
ciekawy i ładnie napisany wiersz.
taka jest kolej rzeczy: narodziny, życie i smierć. I
tak w kółko, bo też jesteśmy cząstką przyrody. Na
szczęście człowiek oprócz tego ma rozum i uczucia by
pojmować istotę życia.
Podoba mi sie okreslenie natury jako siostry, to takie
swojskie i miłe. TRak tez powionnismy ja traktować ,
jako najbliżwszą rodzinę, ona zyje z nami i nas
otaczza - słusznie ja tak nazywaśż.łŁdny przyjemny
wiersz
natura uczy nas piękna - i tego co nieuchronne -
ładnie to w wierszu opisałaś - rodzi się zachwyca -
przemija z zamiarem odrodzenia - może ten kalejdoskop
zmian ma nas do czegoś przygotować? tak czy inaczej o
naturze umiesz pisać. bo ogólnie masz smykałę do
pisania.
Nie chcę się nawet zastanawiać czy jeszcze można coś
dopisać czy nie- tutaj jest już opisana dokładnie
nasza droga od nicości poprzez życie do wieczności,a
tylko możemy się cieszyć że dane nam jest cieszyć się
tym spacerkiem po ziemi.Tak,możemy śmiało mówić że
natura jest matką wszystkiego - nas też..wyrazy
uznania..
"Naturo siostro ukochana - przepieknie piszesz o
naturze i masz rację, że to nasza siostra.
Jak zwykle brak słów - chylę czoło nad lekkością ręki
autorki.
+
w życiu najpiękniejsza jest naturalność człowiek
trochę upiększa natura pozostaje sobą i to jest piękne
zostawiam głos
Tak, tak, w tym pedzie przez życie nie zawsze mamy
czas na trochę zadumy nad sobą...
Powiem krotko i po staremu...w przyrodzie nic nie
ginie. Jedno umiera by mogło przyjść nowe. Takie myśli
kojarzę.