siti dżangel

powiedzmy że zapomniałam o Was i o tym co robicie
umieszczeni w miejscu zwanym siti dżangel
aż do szpiku kruchych kości przesiąknięci
kulturą z wyższych półek i spalinami najnowszych samochodów A klasy
powiedzmy że nie widzę waszych wygiętych twarzy
podkrążonych oczu
trosk wyrytych głeboko cyrklem
w porannym autobusie lini podmiejskiej
powiedzmy, że nie chce mi się żygać widząc na szarym murze napis lof ju
powiedzmy,że splunę na to miasto
umrę
i odrodzę sie na nowo
i powstane w swoim obliczu widocznym dla Waszych ślepych oczu
i tak czystym że aż prześwitującym
i nie będę jedną z miliona
i nie będę jednym z Was
i będę tylko sobie samej - dla siebie i przez się cholernie lekko
Istotować.

autor

mua86

Dodano: 2006-10-16 21:09:35

Ten wiersz przeczytano 699 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie