Skąd wyrwać dzień

Tej jedynej

Z mojej krwi
Księżyc wyławia jałową glebę
Świata w pręgach chłosty

Życie
Pozostawia ślady duszy
W pijanym szale świadomości

Przemijanie
Jak koła samochodu kręci się
Dociera do celu cierpienia dłoń

Oczy
Nie widzą prawdy czekania
Za mgły zasłoną czeka ktoś

Obcy
Niewiara w nastanie rzeczy
Kładzie nas wiatrem-zboże

Rozstanie
Czekając na dni minione
Urojona śmierć bez pogrzebu.

autor

omen24

Dodano: 2005-11-06 11:58:56

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie