Skamieniała dusza

Tak by chciała zacząć jeszcze raz...

Lustrzane odbicie sprawia ból
Uśmiechnięta twarz na zdjeciu rani coraz mocniej
O każdej porze zawsze radosna
Żyła beztrosko, wciąż goniła wiatr

Gwiazdy oświetlały nowe drogi
Zbierała kwiaty na kwitnącej łące
Schowana w liściach drzew
Nie bała się niczego, żyła nadzieją

Przyjazna dłon wyciągnięta
Czuły gest, radosne spojrzenie, ciepłe słowo
Otulona dzwiekiem fali
Zatapiała smutki w dotyku pisaku

Szła za marzeniami głosem
Łzy szczęscia nadawały blasku jej oczom
Noc przynosiła sen ubogi
Bajecznym spojrzeniem witała dzień

To nie są dawne wizje
Czasy te sa wciąż bardzo bliskie
Każde wspomnienie rani
Okalecza szarą, nieokiełzaną rzeczywistość

Wciąż szuka odpowiedzi
Nie wie gdzie popełniła znaczący błąd
Co tak bardzo zmieniło ją
Teraz dostrzega tylko światła mrok

Pragnie znów sobą być
Po omacku szuka zatraconych dni
Szuka kolorów tęczy
Próbuje dogonić smugę cienia

... Odzyskać błogi stan duszy

autor

Sensual_Witch =]

Napisany: 2008-02-06 Dodano: 2008-02-08 14:24:10

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie