Skarby
szuflady w starej komodzie
skrywają skarby bezcenne
ponadczasowe i z duszą
w świat wspomnień z nimi wyruszę
w tej jednej zbiory guzików
zdobiły nasze ubrania
różnobarwne jak motyle
porozmawiam z nimi chwilę
znalazłam mały guziczek
od ślubnej sukienki mamy
dawnej miłości skrywa czar
szczęście rodziny nieba dar
a w drugiej inne pamiątki
szydełka nici naparstek
świat ręcznych robótek wzorów
wełnianych kłębków kolorów
ze czcią otwieram następną
obrazki święte patroni
stara kantyczka kolęd moc
czeka na gwiazdkę świętą noc
zaglądam gdzie zdjęcia stare
przodkowie młodzi szczęśliwi
zamknięte w kadrze spojrzenia
ich świat i dawne marzenia
odeszli nie ma ich z nami
wśród aniołów mają dom
moje ciche zadumanie
co kiedyś po mnie zostanie...
Komentarze (48)
Napewno to będą wiersze i w Naszej pamięci
pozostaniesz. Tyle dobra nie może się przecież
zmarnować
Zostaną Twoje wiersze i dopóki ktoś będzie je czytał,
zawsze BĘDZIESZ.
może znajdzie się ktoś, kto te pamiątki przechowa, kto
z czułością spojrzy na przeszłość?