SKARBY NICZYJE

ciekawy opis, zbiór myśli. tylko nie umiem znaleźć w
tym tej najważniejszej...

Myśli jakby po nieprzespanej nocy, nie pozwolą się
poukładać w porządku, są jak porzucone przez morze
muszle z pustym echem. A jednak jest w tym logika i
porządek skryty za wysublimowanymi zmysłami duszy. To
się czuję bo ten pozorny chaos intryguje, nie daje
spokoju , jak szał porannych wróbli za okienną ramą
,za którą brak najważniejszego obrazu. Jego!

Jestem pod wrazeniem...ajk zasze, gdy do Ciebie
zaglądam. Nie zawsze starcza słów, by opisać emocje po
przeczytaniu wiersza.

a mnie ujęły te ukradkowe pieszczoty... nic, tylko się
rozmarzyć :)

wiersz jest jest zbiorem mysli ktore jedna po drugiej
wydostaja sie ładna kompozycja

jakże piękny wiersz...gratuluję, z całego serca
pozdrawiam ;-*

jaka skarbnica metafor, ale ja nic z tego nie rozumiem
:) nie znalazłam haczyka, odkrywającego sens wiersza -
może zbyt lubię prostotę przekazu, może mam zły dzień
... może ktoś inny rozumie - do następnego :)

I ja zgadzam się z wypowiedzią Księcia...

Ciekawe spojrzenie na temat przemijania czasu i
rotacje ludzkich istnień.Zasoby ludzkie sa
odnawialne.Sól tej ziemi musi sie niestety wymieniać

tyle tych skarbów, że nie wiadomo co z nimi
zrobić...natura szczodrą jest......a człek z nadmiaru
szczęścia nie umie wybrać dla siebie najpiękniejszych
i wszystko psuje....

z polątanych myśli trudno czasem się wydostać gdzie zaczęte i nnie obudzić myśli>świetne,bardzo mi
się podoba,tak własnie bym chciała...Wiersz bardzo mi
się podoba...

W Twoim wierszu wielkie nagromadzenie Myśli...
splątanych, przenikających się. Czy są to jednak
Skarby niczyje? Nie, to Twoje Skarby, a teraz i nasze.
Dobry wiersz.