Skarga

Na drodze mlecznej gwar – jasny, rozskakany,
miliardami gwiazd haftowany.
Wokół ciemnia, czarna matka, czarnych pereł sznur,
obolała, śina patrzy tęsknie na gwiazd rój.

Rodzi co chwilę jeszcze ciemniejszy mrok
i gęścieje, i tyje śledząc promiennych gwiazd krok.
One srebrzyste błyskotki rozświetlają jej twarz,
a ona zanika zawstydzona, jak hebanowa mgła.

Skarży się księżycowi, że on srebrny płaszcz ma,
a jej czarną koszulę dano i ma ją nosić co dnia.
„Czemu ja się nie błyszczę, tylko ciemnia we mie?
Czemu mi nie dane zaświecić jak gwiazdy srebrem?. ”

Księżyc otoczył ją szarawym ramieniem,
scałowując ciemne łzy:
„Ty się nie błyszczysz kochanie,
a my świecimy tylko dlatego, że jesteś Ty.”

autor

LenaLaut

Napisany: 2010-12-10 Dodano: 2010-12-10 08:33:27

Ten wiersz przeczytano 732 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie