Skazana

Rosła w lesie na polanie
Choinka zielona.
Zatrzymały się tam sanie
i już ścięta ona.

Pędzą konie, janczar dzwoni
A choinka płacze.
To początek twej agonii
Wrona jej tak kracze.

Wiozą pannę wbrew jej woli
Do domu pięknego.
Będą ją tam w suknie stroić
Dla zbytku ludzkiego.

Już przybrana jest bombkami
Świąt się zaczął taniec.
Obłożona prezentami
Żaden z nich nie dla niej.

Stoi smutna tuż przy oknie
Lampki na niej świecą.
Choć ma ciepło i nie moknie
Z żalu igły lecą.

Minął tydzień, drugi, trzeci
Nowy Rok postarzał.
Wyrzucono ją do smieci
Tak ją człowiek skazał.

autor

GrzelaB

Napisany: 2021-01-11 Dodano: 2021-01-22 21:16:18

Ten wiersz przeczytano 658 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie