Skazani – inna droga do...

Tęsknota znacznie mocniej i szybciej zabija niż myślisz
Poharatane serce woła w bolesnej katusze

Zraniona dusza serca w lód zmienia,
Jej dłonie palą dotkliwym ogniem,
Słowa głazem się stają, usta...umierają

Umierają myśli i szepty

Kamień rzucony prosto w oczy
Kaleczy ciało, zadaje rany

Sny stają się niczyje…

Ubezwłasnowolnienie
Ciał spalenie
Proch rzucony pod nogi
Krew i krzyk
Nicość i pył

Drżenie rąk ukrywa ból i lęk niespokojnych dusz
A łzy są twierdzą niewinności

Nie ma czasu na wstyd
Nie ma czasu na trwogę
Istnieje jedynie nić śmierci
I wulkan krwi skazanych
Lawina cichych łez
I nieczystość obolałych serc…

Niewinnych serc skazanych na nieistniejący cud

autor

pisareczka

Napisany: 2010-07-07 Dodano: 2010-07-10 21:15:38

Ten wiersz przeczytano 664 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie