Skorupa
Jestem skorupą
Nietrwałą i kruchą
We wnętrzu coś ciężkiego niosę
Różne są zdania- twierdzę, że duszę
Lecz gdy siły wszelkie opadną
I pzyjdzie mi zejść na dno
Będę skorupą
Bladą i pustą
autor
ressmese
Dodano: 2021-02-26 09:16:31
Ten wiersz przeczytano 652 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Wymowny przekaz.
Podoba mi się...pozdrawiam.
Podoba się, choć rymy, msz, kapkę trywializują.
Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą naszego
bytu.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
Ja bym chętnie zrzuciła skorupę...i maseczkę z twarzy
:) pozdrawiam :)
coś w tym jest- ciało to jakby skorupa dla ducha.
Obrazowo. Ciało to jedynie obudowa.
Z "przyjdzie" wyszło "r".
Miłego dnia:)