Skowronek

nieracjonalna,późna godzina

Pusta kartka zieje samotnością.
Zapisane słowa,wylany atrament ...
Stalówka nacina rany na sercu.
Czerwony atrament zakreślił imię.
Czarny je poprawił.,
a granatowy podkreślił.

Uparcie odwracam głowę
pamiętając o spalonej krzywdzie.
Chcę złapać konia za grzywę
chcę zanurzyć się w wodzie.

Żądam zapomnienia
skreślenia tego obrzydliwego wspomnienia.
Tylko nocą wylewam swój ból.
Myśli brzęczą,zbijają się w rój.

To nie historia.
To nie poemat.
To próba rozmowy,bezsensowny temat.
Mówię,że tęsknię choć nie powinnam.
Że grzeszyć grzeszyłam.
I z grzechem żyć winnam.

To będzie jak cień.
Skowronka ponura zagłada.
Gdy zbudzi się dzień
a skowronek powróci do stada ...

czy jest lek na zapomnienie ?

autor

Anna

Napisany: 2007-12-01 Dodano: 2007-12-01 22:57:07

Ten wiersz przeczytano 1033 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życzenia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie