Skrucha

Zdejm z siebie maskę i mordercy narzutę,
oblicz czy będziesz miał czas na swoją pokutę.
Zdejm z głowy perukę i czarną zasłonę,
pomyśl czym zapłacisz za swoją obronę.

Modlitwy nie znałeś, pacierza nie umiesz
sensu życia chyba także nie rozumiesz.
Biedna twoja dusza i ciało bez serca,
długo nie wytrzymasz w takiej poniewierce.

Dziś zaplanowałeś sobie wielki napad,
na dobrą rodzinę która jadła obiad.
Jesteś w środku domu i rabujesz kasę,
słuchasz ich rozmowy, a tu coś tym czasem:

opadają ręce, drżysz tak pół godziny.
Potem wysłuchujesz rozmowy rodziny.
Już pachnący obiad na stole podany,
przed obiadem modły siadł tata kochany.

Zjadły dzieci obiad ruszają do pracy,
będą pracowały do samej kolacji.
Tatuś skromną kasę podzielił na dziatki,
by zaoszczędziły na swoje wydatki.

- Ja miałem im zabrać, tym dzieciom te grosze?
Zaraz tu przez okno cicho się wynoszę.
Na te biedne grosze tak ciężko pracują?
Wstyd mi się zrobiło, bardzo źle się czuję.

- Nigdy nie zasiadłem z rodziną do stołu,
Chyba też nie jadłem smacznego rosołu. Także nie słyszałem tak słodkiej rozmowy,
nikt mi nie pogłaskał mojej chorej głowy.

- Czy iskrzy się we mnie szczęścia odrobina?
Ten ojciec na prawdę kocha swego syna?
Czemu te dzieciaki tak pracują z chęcią?
Próbuję wyłuskać coś z swojej pamięci.

- Czemu stół rodzinny takie szczęście daje?
Przy stole syn ojcu pytania zadaje.
Te mądre przy stole rodzinne narady
i te bardzo smaczne matczyne obiady.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2015-01-27 Dodano: 2015-01-27 01:52:06

Ten wiersz przeczytano 2538 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie