SKRYTA
Kim jesteś, stojąc przed lustrem
Spoglądając na siebie w lustrzanym odbiciu
Swe życie okrywasz tajemnicą.
Kim jesteś, masz włosy roztargane
Twarz przepocona, kurzem pokryta
Wyglądem nie przypominasz dziewicy
A suknia, do stóp postrzępiona jest.
Kim jesteś, zapach ciała w bliskości
onieśmiela
By przy tobie byc
I twa skromnośc, pobudza myśl zapamietania
może cię znam dobrze
Chowasz się przedemną
Nie zdradzając niczego.
Piękno ukryte masz w sobie
Czeka na tę chwilę
By zrzucic z siebie wszystko.
W całej swej postaci pokazac się
Urodą swą zachwycac.
Odkryc tajemnicę, jaką jesteś osobą
Dla siebie pozostac skrytą.
autor
władek
Dodano: 2010-03-31 17:48:49
Ten wiersz przeczytano 631 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
6 wers od dołu - chyba 'czekam" chciałeś napisać
prawda? istotnie klimat romantyczny, ale dodam
jeszcze wyczuwalna nieśmiałość.
z biegiem czasu wypracujesz takie wiersze z pazurem.
Tak, bardzo romantyczny, delikatny. Czasem ta
najpiękniejsza miłość jest nie do zdobycia. Pozdrawiam
cieplutko :):):):)
tajemnica to jak zjawa, w duszy zalęgnie się Wiersz o
zgłębieniu wizerunku i duszy nieznanego Bardzo ładny,
bo zagadka czy szara jest a więc wspomnieniem a może
biedna w ubiorze a w sercu czysta jest :)