Skryta Postać

Kap! Kap...! spada łza, w księżyca blasku,
skryta postać, w małym kąciku,
smutna, zadumana w sobie, myśli
co kiedyś, zdarzyło się w jej sercu.

Wielkiej miłości kres nadszedł,
w duszy jakby pustka zagościła,
natłok złych zdarzeń w głowie,
odsunął od rzeczywistości świata.

Nóż, jak sztylet szatana, głos wzywa
-uczyń to, dalej idź do swego Pana!
w obliczu śmierci staje, nagle
jednym ruchem cios sobie zadaje.

Układa głowę, cisza nastaje,
czerwony potok, z sersa spływa.
Ona umiera, sama z obojętności świata.
Tylko, chmura rzewne łzy wylewa.

autor

krystianf06

Napisany: 2008-02-19 Dodano: 2008-02-19 14:48:15

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie