Skrzydła

Kolejny w życiu popełniony błąd,

Kosztował tyle ile dla biednego worek złota.

Znów upadłem na suchy twardy ląd,

Z sercem całym brudnym od błota.

Lecz znów jakaś siła stawia mnie na nogi,

Ktoś karze mi podnieść mą głowę w górę.

Gdy znów cały się trzęsę od trwogi,

Ty mówisz bym błędy traktował jak bzdurę.

Czy słońce świeci,

Czy zbiera się burza.

Zawsze jak dzieci,

Bo tak nasza przyjaźń jest duża.

Zawsze gdy spadam w dół,

Gdy wydaje się że nie ma dla mnie nadziei.

Gdy już uderzyć mam głową w stół,

Zawsze ktoś w ostatniej chwili skrzydła mi na nowo przyklei.

I choć nadal czasem zaglądam w bramy mroku,

Choć czasem dla oczu mych gaśnie słońce.

Ty nie odstępujesz ode mnie ani kroku,

Twardość mego serca rozbija Twoje serce gorące.

I choć nie mogę być blisko Ciebie tak jakbym chciał,

Choć w oczy nie mogę Ci spojrzeć.

Dziękuje Bogu że mi Cię dał,

Chyba już czas by w końcu dojrzeć...

autor

MyszAs

Dodano: 2006-12-25 18:13:14

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie