Skrzydła
po co ludziom skrzydła
podepczą jak stokrotki w parku
zabłocą w kałużach codzienności
szarym puchem świat zaścielą
po co ludziom skrzydła
lotem Ikara runą na ziemię
stosy połamanych piór opadną
jedno ocalałe zatrzymam w dłoni
Komentarze (14)
Dobry wiersz, smutna prawda.
pozdrawiam.
Ludziom trzeba skrzydeł .Często dobrze spaść na
ziemię,żeby się czegoś nauczyć. Z jednym piórem w
dłoni pozostanie spisywać wspomnienia z lotu. Ale
kronikarze są również potrzebni.
Pozdrawiam , miłego dnia
Pewnie niepotrzebne ale tak zobaczyć świat z lotu
ptaka... :-)Dobry, refleksyjny:-)
trzeba dbać chociaż o te ocalałe... Pozdrawiam
To jedno ocalałe zachowaj. Pozdrawiam
Refleksja i przestroga. Pięknie ujęte w całość.
Pozdrawiam.
Ciekawy wiersz i prawdziwy. Jeśli pozwolisz
zmieniłabym zamiast -zlecą- spadną na ziemię. Gdyby
wiersz był mój dałabym tytuł -opadłe skrzydła - ale to
tylko sugestia, Ty decydujesz. Pozdrawiam miło:-)
Bardzo ciekawie skłania do refleksji. Pozdrawiam
serdecznie
Ladnie:)
Pozdrawiam:)
Choć to smutna prawda, to używaj tego pióra więcej a
na pewno się poderwiesz do lotu wyżej i wyżej tam
gdzie nikt nie podepcze :)
smutna2013 - poprawiłam, dziękuję.
smutna prawda, ładnie ujęta;)
Moze lepiej by brzmialo w dloni zamiast rece.podoba mi
sie!
ciekawe skłania do zadumy pozdrawiam