Skrzydła

Do grobu musimy wszyscy. Ale fajnie jest najpierw
unosić się nad ziemią w dwójkę.
Udany wiersz Danuto.
Ślę moc serdeczności. :)

Człowiek z jednym skrzydłem niewiele może. Pięknie
napisane. Pozdrawiam.

Gminny Poeto; wiadomo, że trudno latać, gdy jedno ma
skrzydło bociana a drugie wróbla. Toż to cały szkopuł
w tym żeby znaleźć skrzydełko podobne i żeby się
zsynchronizować podczas lotu ;)

tsmat; bez przesady. Możemy chodzić, człapać, nawet
biegać, ale latać... raczej trudno. Poza tym to
niekoniecznie musi być druga połowa, choć tak by było
najlepiej :) Czasami wystarczy przyjaciel, który chce
być blisko i ma podobne skrzydło ;)
Bez bliskiego człowieka - chociaż jednego, życie staje
się najczęściej trwaniem z oczekiwaniem na śmierć.

Ciekawie, czyli trzeba przyjąć że bez drugiej połowy
usychamy, umieramy.
hmmm
Miłego
;)

Taka wariacja na bajeczkę o dwóch połówkach
pomarańczy. Nie powiem trafna ale nie do końca.
Czasami to drugie skrzydło nie koniecznie nas unosi.
Pozdrawiam z plusem:)))

Bez pokory daleko się nie wzleci, wspaniały wiersz,
pozdrawiam cieplutko :)

Witaj,

ciekawa refleksja o połączeniu skrzydeł...
Uśmiech i pozdrowienia /+/.

- obrazowa metafora.

Piękny wiersz, pozdrawiam

Skrzydła do pary.
Gdyby tak, każdy je miał,
odnalazł jak dwie połówki pomarańczy.
A one pachną tak nieziemsko.

jesteśmy aniołami nielotami bez miłości...
z wielkim podobaniem dla wiersza pozdrawiam

z jednym skrzydłem nie da się latać

Z jednym skrzydłem daleko nie polecimy...
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Samemu jest ciężko przejść przez życie
brakuje drugiego oparcia :)