Skrzydła energii

Ładnie szybujesz.
:))

Teraz jak się przyglądam, to tego "ja" bym się pozbyła
:)
Dobrej nocy :)

Zora2! Dziękuję bardzo cieplutko:)
Teraz i mnie się spodobał!
Serdeczności!

Jest lepiej, ale myślę, że jeszcze brakuje "się" -
"wznoszą (się) w górę, albo należałoby przeredagować
całość, np. tak:


stoją gromadnie
wbite w ściernisko
jak boćki na jednej nodze

trzy skrzydła
wznoszą w górę
to znów nisko
kołują
w jedną stronę
zakręcone


unoszą do nieba
myśli beztroskie

te pełne żalu
zrzucają na ziemię

ja
czekam na wiatr

Pozdrawiam. Miłego :)

Witaj,Zora2!
Tradycyjnie cenię sobie Twoje uwagi! Poprawiłam, jak
sadzisz...lepiej?
Dziękuję serdecznie
i pozdrawiam:)

Piękny obrazek, też lubię wiatraki :)
Moje zastrzeżenia?

„napędzane wiatru ciągiem” (niepotrzebna inwersja i
ten „ciąg” – mało poetycki),
„strzelistością (…) kołują” (moim zdaniem nietrafne
połączenie),

„pełne żalu
opadają na ziemię” (wiem, że o myśli chodzi, ale z
zapisu wynika, że One (wiatraki).

Może tak?

unoszą wysoko
myśli beztroskie

te pełne żalu
(zrzucają) na ziemię (?)

Pozdrawiam. Miłego :)

Mamy takie skrzydła, tylko szkoda, że czasami ktoś nam
je podcina.
Podoba mi się ten wiersz.
lucuś:) Pozdrawiam cię jak zwykle serdecznie.

czasami pragniemy aby nam wyrosły
i wzlecieć daleko poza rzeczywistość

Nie wiem, dlaczego mnie "usunęło" - to przykre, jakbym
coś zrobiła...

Ciągle czekamy, a życie unosi się i opada... :)

ooooo wyskoczyłam jako usunięta

inny pejzaż:)

Podoba mi się obraz Twoich boćków wbitych w
ściernisko. Dobry, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam :)

Kto nie lubi? Chyba, że don Kichot.
Wirują, wirują,
a myśli się snują.
Fajny wiersz.
Pozdrawiam. (+)

Pięknie o wiatraku nawet ostatnio byłam pod takim w
Ożarowie k.Wielunia:))