Skrzypienie pióra

Obróciłem się na wołanie
i tylko ogień tu szeptały me drzewa
za oknem wieczoru
w nasłuchującym milczeniu marzłem już ubogi
w powszednim zwyczaju
z umiejętności mych tylko ma miłość
i ustalony rytuał
przyjąłem na siebie ciężar znaczny
istotnie zuchwały
przeklęty na lata.
Niewygodna prawda
niewygodną podróżą na krótką chwilę
z łagodnym spadkiem ku sercu głębi
świadomość swobody to rozgardiasz dla duszy
błyszczą się magicznie
powołane do życia wiersze
w pozornym nieładzie.
Skrzypienie pióra
z zachwytem zaspokaja mój głód
namiętnie porywający obraz
przewagi słowa nad myślą,
w bezkresach nieokreślonego stylu.

By znów zatrzymać na chwilkę ten nieokiełznany dotąd czas...

autor

Marpouk

Napisany: 2008-03-18 Dodano: 2008-04-08 10:50:35

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie