skurcz/ona star/ość
ktoś gdzieś... daleko blisko
są
zamknięci w swoich
czterech ścianach
mieszkań
hula wiatr na firankach
dawno niepranych
kurz na meblach
w kąciku siedzą
szklany wzrok
ściśnięte usta
w łódkach oczu łzy
strużką biegną
po policzku
kubek
od dawna pusty
zimne drżące dłonie
ktoś miał przyjść
obiecał
ktoś czeka k t o ś
autor
mala.duza
Dodano: 2019-10-05 20:40:58
Ten wiersz przeczytano 1325 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
pusty kubek - wyrazista symbolika samotności. :):)
Starość i samotność często idą w parze. Zbyt często...
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo życiowo. Ciekawy przekaz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Za Pasjansem...
Głęboko o problemie, ze znakomitym tytułem. Kłaniam
się Autorce :-)
Scisnelo za gardlo, pozdrawiam
Wzruszyłaś wierszem, OT los człowieka...
:)
Pozdrawiam, ukłony jak zawsze!
Poruszający obraz. Pozbyłabym się tych ukośników z
tytułu, "mieszkań" z pierwszej strofy i złączyła
"niepranych", ale to nie mój wiersz. Miłej niedzieli:)
Przygnębiająca rzeczywistość.
U mnie w mieście jest uniwerytet trzeciego wieku i
starsze osoby bardzo sobie chwalą zajęcia.
Pozdrawiam.
Do bólu życiowe aż strach pomyśleć że nas może też
czekać taki los.
Stefi (niezgodna) znakomicie to ujęła.
Jak to jest być samotnym na starość, wiedzą jedynie ci
tą „chorobą” dotknięci. Obym nigdy tego losu nie
doświadczył...
...Samotność z Starością pospołu,
siedzą przy blacie jednego stołu...
dobrej nocy:))
Chyba 'niepranych'
Jeśli jeszcze we dwoje ale samemu...
Pozdrawiam
Smutno, takie obrazy chwytają za serce, samotność i
niedotrzymane obietnice bolą.
Tak - zdecydowanie za jakółką - wyraziście i
przerażające wejrzenie...