Skype me! - Sieć w domu / PROZA

Ku pokrzepieniu... śmiech!

Odbyłam właśnie telekonferencję z Heniutkiem, bo w wieku 105 lat, to jakoś głupio zejść z tego świata przez wirusa albo innego patogena. Mówiąc szczerze wolałabym przez jakiegoś Gienia eleganckiego, albo Witusia, by zejście nastąpiło z przyjemnością, spektakularnie, na jakiej randeczce przy świecach, ewentualnie ze śmiechu.

W świetle mojego wynurzenia, Henio mnie pyta, czy się jako tako trzymam i nie puszczam w czasach, w których tylko pięści zaciskać przyszło z nudów.

Odrzekłam, że o puszczaniu mowy być nie może i że wczoraj Czesia do mnie dzwoniła,aby opowiedzieć o nocnych perypetiach, których była doświadczyła dzień wcześniej.

Było to nocą. Zalogowała się na portal randkowy, aby trochę porozrywać się umizgami wcześniej poznanych tam adoratorów, którzy na swoich profilach podawali, że chcą poznać panią w stosownym wieku, związać, bo stan ich wolny. A wiek 103 lata jest z całą pewnością stosowny, więc Czesia te umizgi łaskawie odwzajemniała.
Ale tej nocy, to jakoś żaden wolny się nie uaktywniał i rozerwać nie raczył... Nagle tacy zajęci... kwarantanną domową?

Zaczęła się Czesia martwić, że przestali się trzymać, a ona nawet podtrzymać ich nie może... na duchu. Tak się strasznie martwiła, aż ciśnienie jej skoczyło. Chwyciła więc słuchawkę telefonu i zadzwoniła na nocny punkt medycznej pomocy. Jęła opowiadać doktorowi całą tę historię i gdy już kropkę postawiła, to doktor chwilę milczał, a później wydukał, że jej zaraz podyktuje kod do telerecepty, choć właściwie nie powinien, bo słyszy, że Czesia nieźle się trzyma... telefonu i nie puszcza. I że płuca ma w porządku, bo całą tyradę na jednym oddechu wykrzyczała.

Musiała więc Czesia wskoczyć w jesionkę i do apteki! Rękawiczki, maseczka... przeciwzmarszczkowa dla cery dojrzałej!

Zatkało mnie, bo nie pomyślałam wcześniej o tak skutecznym środku ochrony osobistej i głupia stosowałam cały czas taką z fizeliny, a ona tylko zmarszczki okrywa, zamiast je wygładzać.

I tu Henio przerwał mój wywód, zapytał ponownie jak się trzymam, bowiem on już wytrzymać nie może z moim gadulstwem i już woli kwarantannę od moich zmarszczek, o których zmilczeć powinnam, bo i tak są widoczne, mimo, że obraz na lapku rozpikselowany. I że opuszcza mnie, by nie puścić... jakiego brzydkiego słowa... na te piksele.
I że ma już dość akcji "SIEĆ W DOMU", i że właśnie z siebie wychodzi i z sieci też.

A wy, jak tam? Trzymacie się?
Bo ja nie mam innego wyjścia...

autor

grusz-ela

Napisany: 2020-04-06 Dodano: 2020-04-06 09:44:34

Ten wiersz przeczytano 944 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie