Śladami męki

Stacja I
Cisza ogrodu jest przejmująca
prosi, by kielich oddalił Ojciec -
ale zbawienie świata przez mękę –
wolę wypełni, gotów na belkę.

Stacja II
I ja w tym tłumie,
marny bluźnierca, bo nie rozumiem,
że grzech mój w ranach
Twych zapisuję.

Stacja III
Ciemność ogarnia wciąż moje oczy.
Klęka czy upadł Ten, co krwią broczy,
bo mnie wciąż bawi ten marsz z Cierpiącym
i nadal stoję pośród gardzących.

Stacja IV
Miecz pierś przeszywa, lecz pogodzona
staje na drodze, tuli rękami
Dźwigającego grzech na ramionach.

Stacja V
Jak obojętny może być człowiek
na cud zbawienia
spytaj Szymona , poznał odpowiedź,
gdy belkę wspierał.

Stacja VI
Rozdarła zwartą, nieczułą sforę
przytknęła chustę i z twarzy bożej
całe zmęczenie w biel się wpisało,
a moja wiara, żałosna marność.

Stacja VII
Tuli ziemia, zimny kamień,
ludzkie serca wciąż stwardniałe,
a Ty nadal chcesz nas zbawiać -
otwórz oczy, bo to dla mnie wciąż zabawa.

Stacja VIII
Choć rany pieką, to jeszcze do nich
szepce z miłością – nie lamentujcie,
szkoda łez lanych, bo szyny wasze
idą w tym tłumie, a tego zbawię,
kto sens cierpienia mego zrozumie.

Stacja IX
A belka ciążąc wbija znów w ziemię.
Ja wiwatuję, moje zbawienie
tanią reklamą albo iluzją -
Mesjasz, a pada pod belką krzyża.

Stacja X
Jakież to życie bywa okrutne,
losy rzucają jeszcze o suknię.
Na konających zarobić warto -
gardząc zbawieniem, też ciągnę kartę.

Stacja XI
Gwoździe ryją Twoje ciało
ból przeszywa, jest ogromny.
Już w agonii, jeszcze głowę w niebo wznosząc
miłosierdzia chcesz dla świata -
a w nim podłość.

Stacja XII
Już zamknął oczy, wreszcie rozumiem -
wstyd mnie zalewa, bo ja z tym tłumem
Go katowałem, a ten Niewinny
na belce umarł zbawiając innych.

Stacja XIII
Już belka pusta, w matczynych rękach
łzy obmywają blizny po męce.
Jest pogodzona, bo śmierci wrota
są dla zbawienia - grzech światem miota
i miesza w głowach ludziom okrutnie -
a ciężar jego zapiszą płótna.

Stacja XIV
Stoję przy grobie, dopiero kamień
wzrok mi przywraca i trwoży serce.
Gorzkie łzy lejąc, pokornie proszę -
wybacz niewiercy.

autor

Celina Ślefarska

Napisany: 2017-04-03 Dodano: 2017-04-06 11:06:10

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie