ślady na śniegu

Wiersz bardzo ładny, ale ostatnia zwrotka powaliła
mnie na kolana.

Pięknie piszesz o ulotności wspaniałej chwili oddania
się sobie nawzajem , która jest momentem niezmiernie
ważnym i świadczącym o tym, że to coś jest czymś
więcej niż być może można pragnąć i bariery by wciąż
trwało nie da się przeskoczyć...

Pięknie, zmysłowo, oryginalnie, inaczej
poprostu..pięknie

Kromki kojarzą się z chlebem, chleb z codziennością,
a więc te popołudniowe "kradzione minuty", "słodkie
porcje grzechu" stały się powszednie. Obojgu
przeszkadza chyba "błękit spod sufitu". On jest
niecierpliwy,ona gra pospiesznie. Krótkie chwile
czułości, które "zawładnęły życiem" - "nie pytaj
dlaczego". Podmiot liryczny zdaje sobie sprawę z
ulotności tego uczucia, co "trwa tyle co ślady na
śniegu". Wiersz, po przeczytaniu którego możemy
zastanawiać się nad m.in. miłością, zdradą,
samotnością, dokonywaniem wyborów, a nawet nad tym,
jak na to patrzy społeczeństwo ("ludzkie gadanie").

Wiersz czytałam rano, ale dopiero teraz znajduję czas
na komentarz; długo się zastanawiałam, co mogłabym
napisać; przypomniał mi się jeden taki piękny, mądry
wiersz i niech on będzie komentarzem-wnioskiem; forma
jest już od jakiegoś czasu dobra; lubię strasznie
erotyki, ale rzadko zdarzają się dobre: subtelne,
zaskakujące, a zarazem wywołujące dreszczyk emocji i
wzruszenie; Charles Baudelaire - "Oddźwieki":)Natura
jest świątynią, kędy słupy żywe Niepojęte nam słowa
wymawiają czasem.Człowiek wśród nich przechodzi jak
symbolów lasem,One mu zaś spojrzenia rzucają
życzliwe.Jak oddalone echa, wiążące się w chóry,Tak
sobie w tajemniczej, głębokiej jedności,Wielkiej jako
otchłanie nocy i światłości,Odpowiadają dźwięki, wonie
i kolory.Są aromaty świeże jak ciała
dziecinne,Dźwięczne i niby łąki - zielone; są
inne,Bogate i zepsute, silne, tryumfalne,Które się
rozwiewają w światy idealne,Jak ambra, benzoina, jako
piżma wonie,Gdzie duch przenika zmysły i wzajem w nich
tonie.

Bardzo podoba mi się ten wiersz nie do końca
zrymowany, o oryginalnym słownictwie z dobrymi
skojarzeniami.
Świetny opis sytuacji. GRTL

burass...ja też trochę gram...no może trochę więcej
niż "trochę" :) i wiem doskonale jak się pisze "dure"
i "mole"...tylko, że ja przeważnie nie używam wielkich
liter - w tym cały problem :)

Podoba mi się przeprowadzenie myśli...POZ+
P.s ponieważ troszkę gram to pozwolę sobie ..
tonację durowe piszemy wielką literą ,molowe małą,
C-dur ,Ale to drobiazg jeszcze raz POZ

hmm...erotyk w innym stylu ...dobre metafory
szczególnie te kromki popołudnia ...zmysłowy i ładny

oj zorianno! urzekłaś mnie tym wierszem, niezwykle
delikatny erotyk

kradzione minuty ,niebo ...ukryte przed światem
...niebanalnie ,pięknie

Ładny i bardzo udany erotyk. Pozdrawiam

kromki popołudnia krojone ramami to myśl przewodnia
piękną metaforą jest bycie ukradkiem okruchy uczuć
przywoływane jak ślady na śniegu które znikną zaraz
ale są trwają w pamięci chociaż ulotne Dobry wiersz
refleksja nad stanem uczuć dobrze poprowadzona Na tak
!

Oj sama bym poplywala po takiej satynowej wyspie tak
romantycznie i erotycznie,a za oknem biel sniegu.Duzy
plusik

cieple slowa plomieni milosci odbija swiat twoj w
poezji:) pozdrawiam na Tak erotyk:)