Ślepiec

Taka moja wizja, chyba każdy z Nas staje się z wiekiem takim wędrowcem...Lub może się stać...

Na oślep
przed siebie
Idzie Ślepiec
hacząc o codzienność
nie zwraca uwagi na słowa
Idzie i idzie
końca nie widzi
ludzi nie widzi
nie mówi
nie patrzy innym w oczy
Nic nie jest ważne
tylko kroki
dalej i dalej....
Chce się zatrzymać
lecz już nie może
buty go niosą
nauczone tylko iść
nie przystaną na chwilę
by spojrzeć w koło
na ludzi na słowa...
Nikt go już nie chce
zatrzymać
nigdy nie stanie.

Aby nikt nie był Ślepcem-wędrowcem...

autor

dyydyy

Dodano: 2007-06-23 20:22:56

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie