Ślepota pochłonęła tę ulicę

Ślepota pochłonęła tę ulicę
grą w nie rozprostowane kości
zalewając powodzią soków trawiennych
stół z miedzianymi żetonami.
Turyści z góry odgórnie nie mają pieniędzy.

Pomarszczyła bruk ulicy który popękał
od nacisku przewartościowanych przeżyć
wyłowionych z głębi wód potrzasku
i wpatrzonego w karty wzroku gekona
który pożycza bez żyrantów.

Biegniemy w inną przestrzeń.
Nieosiągalni dla dłoni stróża światła.
Jak torbę zakupów - wiatr nas niesie
w rękach. Codzienność jak szuler
spekuluje walutą. Wciąga w zakazaną kontrabandę.

Egzorcyzmami przepędzamy wrogie wyrazy
znak krzyża już na początku nie wystarcza.
Zmysł nie gotowy. Waha się i ociąga
by iść za ociemniałym stukotem wewnętrznym.
I zdeżyć się czołowo z murami Babilonu.

autor

don_Corpseone

Dodano: 2008-04-21 17:45:50

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie