Ślimak
Arkadiusz Łakomiak
Ślimakowi ciężko w świecie,
bowiem dźwiga dom na grzbiecie;
a w nim mnóstwo książek mieści,
że sam ledwo się pomieści.
Gdy w pobliżu człowiek tupie,
szybko chowa się w skorupie.
Zerka potem po kryjomu,
czy mu nikt nie zniszczył domu.
Wieczorami, w swym fotelu,
siada tylko w jednym celu.
W mrugającym świetle świeczki,
lubi czyta swe książeczki.
Niech więc każdy mu wybaczy,
że w czytaniu się ślimaczy.
Pospolity, brzuchonogi
mięczak z niego, choć ma rogi.
Komentarze (52)
fajny
:)
"Ślimak, ślimak pokaż rogi...":))))
Fajny wiersz:)
w mięczaku taka siła że mu rogi wystawiła
człowiek w skorupie ślimaka
fantazyjnie
że w nim ledwo się to mieści?
Ślimak rogaczem. Dobre.
Muszę czasem poobserwować moje ślimaki w ogrodzie.
Może kiedyś zgubią jakąś książę. Zobaczę, co czytają.
bowiem...
znasz moje zdanie:)
Świetna końcówka jak i cały wiersz.Poczytam
milusińskim .
Pozdrawiam
Och jaki ładny wierszyk muszę przeczytać go mojej
Amelce napewno jej się spodoba:) Pozdrawiam z
uśmiechem:)
Edukacyjny, świetny wiersz dla dzieci.
Pozdrawiam
Przeuroczy i wnuczce tez się podoba.
Bajkopisarzu, gdzie podział się twój uśmiech ;))))
lecz także potrafi przegonić zająca, jak w bajce
Ezopa. Bardzo udana bajka :)
Jak zwykle - świetnie! Pozdrawiam słonecznie Arku :))