Słońce...

Znów rankiem słońce mnie wita,
promieniem gładzi moją twarz,
i światłem swym przez firan sita,
o nowym dniu chce dać mi znać...

Delikatnie otwiera mi oczy,
daje szansę na udaną dobę,
swym blaskiem tak złotym,
odpędza sen, jak lek chorobę...

W dniu pogodnym spaceruje,
tam,gdzie ja zawsze bywa,
wieczorem różem emanuje,
i powoli w chmurach się ukrywa...

A gdy noc ciemna nastanie,
zaśnie pod gwiazd płaszczem,
lecz wiem,że rano znowu wstanie
i promieniem mnie pogłaszcze...

Dla największej gwiazdy we wszechświecie...

autor

Nathalia

Napisany: 2007-02-27 Dodano: 2007-02-27 21:30:26

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie