Słońce

Dla tej która swieci dla mnie i dla całego świata...

Słońce co ranek budzi mnie promykiem,
Muska po twarzy jakby swym grzebykiem...
I pieści , łaskocze, nawet wtedy gdy płacze,
Jak się to dzieje zaraz sam zobaczę....

Ono z tak wysoka na ludzi spoziera,
Nie zważa na temperaturę poniżej zera,
Ono się nie boi niczego,
Nawet deszczu najbardziej mokrego...

Dlaczego tak mocno nas tak razi , ogrzewa,
Chyba coś czuje do ludzi skoro tak oblewa...
Oblewa swym ciepłem i miłością wielka
nawet wtedy kiedy nie jet lekko.

Słoneczko zejdź z nieba , zstąp do nas na ziemie
Chcemy cię poznać , ściągnąć twe brzemię,
Kilka prezencików ci podarujemy
Bo dzięki tobie SŁONECZKO żyjemy...

autor

togzuj

Napisany: 2005-04-02 Dodano: 2005-04-21 15:59:24

Ten wiersz przeczytano 731 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie