Słońce

Nie wiesz co się stało,
słońce płakało.
Niby wszystkiego było mało,
w końcu się odezwało.
Lepszy promyczek,
na pewno lepszy niż stryczek.
Zapinaj na ostatni guziczek.
Ta pogoda, to pogoda umiarkowana,
od samego rana.
Wyrwij się z sideł szatana,
boska moc jest niepokonana.
Patrzę w niebo,
a tam jakaś chmurka,
o kurcze na wysokości pagórka.
Wzbija się coraz wyżej,
lekko zasłaniając słońce.
Ono w lato bardzo gorące,
płonące żarem.

autor

Przemol

Napisany: 2017-03-09 Dodano: 2018-07-06 22:40:27

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie