Słoneczne uzależnienie
Odnajdywałem rozkosz w słowach,
które kiedyś pląsały po wargach
podkreślając czerwień ich namiętności.
Teraz czarną szminką ubarwione
szykują mi stypę, której chyba nie
podołam.
Odwiedzę jeszcze jedno okno w mym domu,
do którego zagląda czasami nadzieja
i pozwala ukraść garstkę ciepła
oddalającego się za horyzontem słońca.
Wędrował będę przez noc, jak księżyc,
który świeci tylko dlatego,
ponieważ słońce mu na to pozwala.
autor
szalony dziadek
Dodano: 2010-02-20 04:41:48
Ten wiersz przeczytano 666 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
jakieś odrzucenie przez bliskich,którzy czekają na
smutny koniec...na szczęście nie przez wszystkich
(jedno okno w tym domu do którego zagląda
nadzieja)...taka moja skromna interpretacja
Inne uzależnienia niewskazane, słoneczne jak
najbardziej,,,:)))
Bardzo refleksyjny owiany tajemnicą, nade wszystko
dojrzały, pozdrawiam:)
Bez słońca się nie da żyć a bez księżyca marzyć i
śnić.. Wiersz zmusza do refleksji i wartościowy w
treści.
Witaj kochany-co tak dzisiaj na smutno i
tajemniczo-najpierw czerwień,później czerń,ale wolę to
poniżej tą chociaż co na krótko, odwiedza to jest
nadzieja której miejsce przy Tobie i tak najlepiej -
niech zostanie do końca...powodzenia
Jesteśmy podobni do słońca, wędrujemy po ziemi od
wscodu do zachodu, żeby pewnego dnia, schować sie za
horyzont na zawsze. Ładny wiersz, ukazujacy smutna
prawdę.