Słoneczniki
Słonecznikowe pole, jak żółty dywan
skarbonka ukrytych promieni złocistych,
wysoka łodyga w żółtą koszulkę ubrana,
pod nią tkwi mnóstwo nasion oleistych.
Wiatru powiew płateczki delikatnie trąca
gdy motyl kolorowy na nich siądzie
lekko,
nie uszkodzi kwiatu podobnego do słońca
zapyli jedynie całe słonecznikowe
poletko.
Na wysmukłej łodydze, jak tarcza wyrasta
upstrzona małymi ziarenkami
biało-szarymi
ich garść użyjesz czasem dodając do
ciasta
lub buzię napełnisz świeżo wyłuskanymi.
Komentarze (31)
...ach te słoneczniki, jak pięknie namalowałaś je
paletą uczuć ozdobione słowami :-) Śliczny ten Twój
"motyl" radości :-)
Zawsze podziwiam umiejętność opisania przyrody.
Czytałam z zainteresowaniem opowieść o motylu...
Pozdrawiam.:)
Obrazowy i kolorowy wiersz, aż cieplej się zrobiło.
Pozdrawiam :)
ale ładnie, już niedługo będziemy podziwiać ich urodę
:-)
Piękne te Twoje słoneczniki:))
Witaj,... słoneczniki pięknie wiosennemu słońcu się
kłaniają i ciebie pozdrawiają.
Słoneczniki to magiczne kwiaty które nieustannie lgną
do słońca..Pozdrawiam wiosennie
Bardzo ładny wiersz, kocham
przyrodę, uwielbiam słoneczniki,
chociaż w moim ogrodzie marnie rosną. Pozdrawiam
serdecznie i dziękuję.
Pięknie i kolorowe w Twoim wierszu.A chmiel w
zamojskim też chyba się już obudził. Ciepło
pozdrawiam.
Bardzo lubię kwiat słonecznika. Miłej niedzieli
Spokojny obraz..Kładzie sie na serce złocistym
dywanikiem..
Pozdrawiam:)
Słoneczniki, też może opiewać piękna poezja. Bardzo mi
się podobało. Cieplutko pozdrawiam:)
Ciekawie o słonecznikach! Pozdrawiam!
słoneczniki są piękne, pozdrówka
Pięknie! Słoneczniki kwiaty słońca, kocham je i dłubać
mogę bez końca.:)