Słowa poezją mącone

Poeci słowa piszą chmurą, deszczem
Roszą ziemię łzami płaczu i śmiechem
Dotykają miejsc w których ciemność budzą ze snu
Chodzą ścieżkami - otulają się zapachami bzu

Cieszą się jak małe dzieci
Gdy fraza im do głowy wleci
Bawią się jak dziewczynki skakanką,
gdy uda im się ułożyć rzecz składną

Są wniebowzięci gdy ktoś ich dzieło
kwiatem nęci, pragną pochwał i zachwytów
nad ich wierszami, wchodzą do podziemia
gdy nie są rozumiani, nie kochani

Piszę niby wiersze, ale nie jestem poetą
bawię się tak jak wszyscy piszący
dziele się słowem niby poezji
dla tych mnie chcących.

Pisze słowa i dobieram je skrzętnie
by były pachnące
by w swym pięknie
dotykało je słonce

Słowa ogrzane promieniami biorę w dłonie
jak kiście winogron
sok z nich płynie
winem smakują, na moje szczęście


Szczęściem jest dla mnie piszącego
gdy znajdę w oczach radość mnie czytającego
Moje wiersze czyta niewielu może dlatego,
ze strofy staroświeckie banałem trącone, inaczej ja nie potrafię
stary jestem, lata zmącone

Na nagrodę liczę wtedy, gdy ktoś
jak ja w tej chwili pisze do poety
Nigdy go nie ganię a zachęcam do lepszego pisania
Niektórych podziwiam, zazdroszczę im pięknego słów układania

Jak widzisz nieznajoma , mnie czytającego
że jesteśmy do siebie bardzo podobni,
w moich pisanych słowach również są chmury,
księżyc, kwiaty i słowa na raty

Jeszcze wiele nas łączy i przyznasz mi rację
Żeby pisać, być w ogóle poetą
to należy w to włożyć
wiele, wiele pracy

Ale to nie wszystko, mnie tego nie brakuje
staram się pisać sercem, rozumem, opuszkami sumienia
ale wiem to na pewno
Nigdy nie dotyka mnie Vena

Autor: slonzok

(godzina 3.0 nad ranem)

autor

slonzok

Napisany: 2011-04-24 Dodano: 2011-04-25 06:18:11

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie