Słowa starego poety na poboczu...

mówią, że świat
się kończy
i gdy zmieścisz
w uczuciach wszystko,
zaczynasz krążyć w kółko,
powtarzasz zapomniane,
wracasz do wczoraj,
do miejsc tych pierwszych
sztandarów wielkości - już zakurzonych,
i podeptanych przez innych,
gdzie młodość powoli
wypiera z pamięci Twe imię,
a każdy zapach
już nie rozpędza wyobraźni
lecz jedynie przywołuje
obrazy starych zdarzeń,
choć dusza wciąż za młoda
na stary fotel
i prorodzinny czas
na przeglądaniu zdjęć,
Ty wciąż myślisz
o drogach, które uciekły mapom,
ten błysk nieujarzmionej burzy
w Twoich oczach,
głupi świat
lwów w ciasnej klatce,


zapraszasz mnie do słów,
i szepczesz na boku
jakbyś zdradzał tajemnicę wszystkiego,
sens życia,

Wiesz kim jesteśmy,
- Kim ?
Poetami,
piszemy z nieistnienia,
rzeźbimy z niczego,
kochamy samotność
inspirując tłumy,

oddaliśmy serce Ikarowi,
księżyc rozdarliśmy
na tysiąc wierszy
nim ktokolwiek inny
spojrzał w niebo,

świat się kończy mówią,
to zbudujmy inny,
tym razem bezkresny…

autor

D.L...

Napisany: 2010-05-06 Dodano: 2010-05-07 00:06:07

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie