Słowo dla Polski

moje trzydziestoletnie korzenie
wrosły w twoją tysiącletnią ziemię
na zawsze

poją się radośnie
nie tylko wodą
ale i krwią
aby żyć

na Twej historii
kwiaty piękna
nieśmiertelności
i racji bytu
wyrastały zawsze
i tylko

na tętnicach ludzkiej krwi

pulsujących mimo wszystko życiem

które upodobały sobie
mieszać się z wodami rzek
podlewać drzewa
nawet te starsze niż Ty
i barwić kwiaty na odległych ziemiach

kiedyś przyjmij mój hołd
pod- nie wiem jakim- krzyżem

z marmuru
zwykłej białej brzozy

byle nie z wiecznego zapomnienia

autor

tomeo

Dodano: 2010-11-12 20:42:55

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie