Słuchajcie Aniołowie

Zbudził się Anioł.
Strzydła ma czyste i białe. Olśniewająco.
I spojrzenie takie dumne...pewne.
Leci, leci w górę.

'Na szyt! Do góry!' -krzyczy.

Otworzył Anioł oczy.
I wszystkie drzwi otworzył.
Zburzył ściany niepewności.
A gdy patrzy, widzi...

'Po piękno. W górę po piękno!'

Wskrzesiłam w sobie Anioła.
Ducha marzeń i życia!
I lecę, lecę spotkać się z pięknem tego świata!
Jak cudnie znów być sobą...

'Jak cudnie znów być' -mówię.

Na swych skrzydłach doleciałam
na dach świata. Oddycham!
Swoimi ramionami obejmę
całą Ziemię!

'Aniołowie tego świata. Obudźcie się. Bądźcie szczęśliwi, jak ja!'
- usłyszcie!

Dla wszystkich tych, których Aniołowie potrzebują reanimacji.

autor

odbicie w lustrze

Dodano: 2006-09-28 17:58:14

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie