Słup i drzewka

Kiedyś za moją wsią widziałem wysoki słup.
Stał on obok niewielkiego lasku złożonego z młodych drzewek.
Drzewka te tańczyły do muzyki, którą grywał wiatr.
Gdy przestawała grać wietrzna muzyka, latem wiosną i jesienią przekomarzały się, które z jest
najpiękniejsze.
Cierpiały tylko zimami, kiedy przykrywał je śnieg i uświadamiały sobie, że są nagie.

Słup natomiast był inny: szary oraz wyższy od nich.
Nie mógł więc się chwalić swoim strojem.
Muzyka wiatru nie robiła na nim żadnego wrażenia.
Z pokorą i bez emocji przyjmował wszystko co dawała mu przyroda.

Sensem jego życia było obserwowanie mojej wsi i robił to całymi dniami.
Pianie kogutów, było dla najpiękniejszym dźwiękiem.
Mówił dzień dobry wszystkim, których widział.
Życzył wielu klientów sklepikarzom, a ludziom idącym do pracy tego by sprawiała im radość.
Dlatego nienawidził nocy, gdy wieś pustoszała.


Ale oprócz tego wszystkiego widział też tą gorszą stronę życia:
mężczyzn, którzy po niedzielnym nabożeństwie chodzili pić alkohol,
biedne babcie ledwo mogące unieść węglarki z drewnem,
a gdy wytężał wzrok widział też, jak w oknach obserwowały wieś te, które nie miały już sił w nogach
aby wyjść z swoich domów.


O tym wszystkim chciał opowiadać drzewkom.
Lecz one nie chciały tego słuchać, tylko prosiły o opinię, które z nich jest najpiękniejsze.
W końcu przestał się do nich odzywać.I tak musieli żyć jakby skazani na siebie.


Nie mówiłbym o tym, gdyby ten słup i drzewka nie przypominały by mi codziennych scen z ulic
zarówno tych, które wydeptałem stopami jak i oczyma.
Bo w swoim życiu spotykam wiele takich słupów i drzewek.
A przecież, oni mogliby ze sobą porozumieć gdyby każde z nich zaakceptowałoby drugą stronę z jej wadami.
Bo to, że z sobą nie potrafimy rozmawiać rodzi się z braku chęci i umiejętności prowadzenia dialogu,
wiary w to, że mamy najskuteczniejszą receptę na życie
i przekonania, że ktoś gorszy od nas nie jest wart naszej uwagi.


Takie myśli towarzyszyły mi gdy oglądałem jeden z obrazów namalowanych przez Boga,
na którym przedstawiony był słup wśród młodych drzewek.

autor

utkanyzmarzenia

Dodano: 2012-11-29 16:53:05

Ten wiersz przeczytano 811 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie