Smak życia
Gdy człowiek, człowieka rani
Gdy na los ludzie są zdani
Gdy człowiek żyje w cierpieniu
Ukrywając się w wielkim cieniu
Gdy czuję że nie jest kochany
Próbuje zagoić w sercu rany
Gdy patrzy samotnie na świat
Jak więdnie miłości kwiat
Jak inni ludzie żyją w miłości
Tak on żyje w samotności
Bez osoby która by go pocieszała
Łzy gdy jest smutny ocierała
Która by przy nim zawsze czuwała
By w oczy ciepło patrzyła i tak..
złe chwile zapomniała
Ja nie potrafię i nie będę umiała
Bo żyje w cierpieniu i żyć jeszcze
Będę musiała..
autor
Destation
Dodano: 2010-04-29 11:01:58
Ten wiersz przeczytano 403 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
do poprawki : " sa zdani", "Ukrywając sie w..,
czuje ze nie jest , Bo żyje w cierpieniu" /
brakuje ogonków w ąąąąą i ęęęęęe, poza tym
rymujesz zbyt gramatycznie, ale widzę debiucik, więc
potraktuję tak troszkę na skróty, sądzę, że następne
będą coraz lepsze, plusik cieniutki za próbki
wierszopisania i pozdrowionka.
Wzruszający. Troszkę nieregularny, chaotyczny. Ale
bardzo ładnie jak na literkę D przy nicku. Pozdrawiam
cieplutko ;-)