Smak życia
To nasze zboczenie ludzkie
woła o pomoc.
Krzyk zza drugiej
strony lustra,
przeszywa nasze sumienia
i podąża ku przeznaczeniu.
Przeniknąć,
zarżnąć wszystkich,
taki jego cel i chęci.
A my
istoty bez granic,
plugawiąc swoje usta
nasieniem rozpaczy,
zakreślamy kolejne pętle
naszego czasu
aby jak najszybciej zapomnieć
o bogach naszego istnienia.
Umieramy z głodu
za smakiem życia....
autor
Ford Artur
Dodano: 2006-10-17 17:13:45
Ten wiersz przeczytano 496 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.