Smakowanie w biegu słodyczy...

Ucztujemy
w hebanowych objęciach mroku
bezsilni wobec narastających projekcji
lecz skuleni w kręgu zwycięstwa
nad wyrzeźbioną słowami wiecznością.

A w słodkim powietrzu drgają liliowe suknie
i księżycowy kamień pulsuje wątłym blaskiem.

Skradamy
ostatnie prawdziwe owoce naszych ogrodów
gdyż popiół opada burzą zaciemnienia.
Otaczamy pradawne nieopisane lądy poznania
i wkraczamy na okręty mgłą wymalowane
by gnać ze słodyczą zaklętego wichru.

A w słodkim powietrzu rosa rozkwita
szlachetnymi westchnieniami i szeptami.

Podróżujemy
od horyzontów wczesnego świtu gdzie
rodzą się srebrzyste motyle nostalgii.
Jesteśmy uciekinierami swych własnych
nie zawsze zasmakowanych krain
obfitych w pierwotne oceany wrzasku.

A w słodkim powietrzu zamglonych wizji
okręt prowadzi nas poprzez otchłanie
do jedynego prawdziwego serca...

autor

PIOTR

Napisany: 2007-04-24 Dodano: 2007-04-25 18:56:41

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie