Smakując Resztek

Widząc świat w nieprzejrzystym tle -
ponownie.
Wszędzie czując posmak niepewności-
raz jeszcze.
Zamykajac oczy, które i tak otwarte pozostają-
jak zawsze.
Zagladając do nowej książki, aby myslec o innej-
taka rutyna.
Rozmawiając z ludzmi i czuc strach, przed ich wiedza-
kolejny raz.
Świadomie podążając, aby ciagle stać w miejscu-
tak tu już bywa.
"Chcąc" zadziałać, aby bierna pozostać-
żadnego zdziwienia.
Patrząc wrogo na innych, aby dopiąć swego-
tak prościej-po prostu.
Zważając na szkode, by jeszcze jej dopieścić-
przyzwyczajenie.
Widząc realia w bezkształtnym kolorze-
wiadome to było.
Zapominająć o chęci-człowiekiem być w pełni-
zrozumiałe.
Katując swój umysł-nie dowierzając-
okrucieństwo
Nie nekajac sumienia, chwytajac kazda z chwil-
to, czego chcialam.
NARESZCIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Jak długo można było tak trwać?? Jak długo mozna było widzieć swiat w ten sposób, imaginujac go przesadnie dzwiekami słodkiej wyobraźni???? Koniec!!!!

autor

Łasiczka

Napisany: 2003-03-07 Dodano: 2004-12-18 08:29:15

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie