Śmiech w centrum miasta
Spójrzcie na ludzi w centrum miasta.
A zobaczycie ich smutek i zagubienie
w tej demonicznej rzeczywistości.
Drogi człowieku
dlaczego stałeś się taki nieczuły?
Jak mogłeś pozwolić by w Twoim życiu
zapanowała zimna melancholia?
Gdzie zniknął spokój Twojego ducha?
I po co Ci ta bezsensowna pogoń
za wszystkim i za wszystkimi
tylko po to by być na jeden
krótki moment
w centrum uwagi.
I tylko w dwóch dziewczynach
siedzących na ławce
i śmiejących się szczerze
istnieje promyk szansy
na odnalezienie
utraconego szczęścia...
autor
tysia_17
Dodano: 2009-11-28 21:17:23
Ten wiersz przeczytano 618 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Wierzę, że jeśli my sie postaramy zmienić tą naszą
szarą rzeczywistość, to sie to uda.Przecież wystarczy
tak niewiele, tylko "jeden uśmiech". Pozdrawiam i
dziekuje za komentarze:)
Marzy mi sie spotykać tylko ludzi
szczęśliwych,pogodnych ,uśmiechniętych -czy to utopia,
myślę że nie. To prawda że na naszych ulicach widzimy
często smutne,zmęczone, posępne i zagubione twarze. A
tak niewiele trzeba by sie uśmiechnąć do drugiego
człowieka.Podoba mi sie treść tego wiersza.
Szansa jest zawsze, tylko my musimy o niej zadecydowac
sami...+
Zmusza do refleksji. Pokazuje jak trudno dostrzec
cierpienia ludzi. A raczej trudno o chęć dostrzeżenia
tychże cierpień. Niestety, światem teraz rządzi pogoń
za stołkami, takie są realia. Nic na to nie poradzimy.
+
chyba, że dorastając, te dziewczynki podążą śladem
wszystkich innych...
Oj, smutna ta nasza rzeczywistość