SMIECH CZASU
A my tak niecierpliwi własnego
szczęścia.
Wciąż śpieszymy się, by dogonić chociaż
małą iskierkę nadziei.
Nadziei, która nie zawsze jest dla nas
łaskawa.
Jej dwa oblicza sprawiają, że zaślepieni
chciwości biegniemy przed siebie nie
zwracając uwagi na myśli i uczucia innych
ludzi, a czasem bliskich dusz.
Sprawia, że młodość tak szybko ucieka.
Tak szybko staje się dla nas po prostu
chwilowym przystankiem na stacji naszych
emocji i głupoty.
Bez odmownie dostosowujemy się do jej
bezlitosnych zachcianek.
W pewnym momencie gdy oglądamy się do tyłu
widzimy jedynie zamknięty rozdział
życia...
I słyszymy złośliwy śmiech czasu.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.