Śmierć

Bladnę, usycham.
Uczucie nie określone.
Nagle całe życie ucieka,
Tych co kochałam, nienawidziłam – pamiętam…

Bladnę, usycham.
Me oczy błądzące.
Pod powiekami się chowające,
Lecz to nie zabawa w chowanego – to śmierć mój drogi kolego…

Bladnę, usycham.
Tęsknię za Bogiem.
Cierpię, tylko w Bogu nadzieja
I w modlitwach bliskich – Westchnienia…

Blask, uśmiech.
Jestem już w niebie,
Blask, uśmiech nikt o tym nie wie.
Raduję się tu do woli,
Nie martwię się o jutro – przyzwyczajam się powoli…

Dla Ciebie Babciu...

autor

(_In my gloom_)

Dodano: 2005-06-21 21:21:24

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie