Śmierć

Gnijące twe ciało.
Twa trupia czaszka.
Przerażeniem owiało,
to jest ma porażka.
Przybyłaś z kosą,
nadzieji nie dałaś.
Zabrałaś mnie nocą.
Zabrałaś co chciałaś.
Upodliłaś mą duszę,
cierpienie zadałaś.
Pieściłaś me wargi.
Me ciało zorałaś.
Uwiodłaś jak nikt nigdy,
młodzieńca śniadego.
Oznaczało to kres żywota pięknego.
Teraz mym kompanem ciemność i mrok bezkresny.
Czy zobaczę jeszcze...?
Nie.
Już nie.
Już nie żyję.

autor

twarzo

Napisany: 2007-11-19 Dodano: 2007-11-20 17:17:48

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie